Bölüm 1

Yaz güneşi yoğun caddelere vuruyor, herkesi eriyormuş gibi hissettiriyordu. Hastanenin önünde insanlar koşturuyor, kavurucu güneş ışığı herkesi eşit şekilde etkiliyordu.

Bu arada, bir hastane odasında, Katniss Manners yavaşça komadan uyanıyordu, gözlerini açıp garip ve gizemli bir sahneye bakıyordu.

Gri duvarlar kırmızı bir haç ile kaplıydı ve yatağın yanında eski bir masa duruyordu. Bayat hava ve güçlü dezenfektan kokusu burnuna çarpıyor, zaten ağrıyan başını daha da döndürüyordu.

Bekle, ölmüş değil miydi? Nasıl olmuştu da hastanedeydi?

Katniss hatırladı.

Hastaneye, dikkatle seçtiği bir demet çiçekle kız kardeşi Clara Manners'ı görmeye gelmişti. Sıcak hava onu ter içinde bırakmıştı, ama umurunda değildi. Kalbi Clara için endişe ve sevgiyle doluydu.

Yayaların ve arabaların arasından sıyrılarak, Katniss aceleyle ilerledi, endişesi ve aciliyeti onu ileriye itiyordu.

Sonunda hastanenin girişine ulaştı ve koşa koşa odaya girdi. Bir sonraki saniyede, Clara ve Elodie Smith'in içeride konuştuğunu duydu.

"Anne, bu hastalığı nasıl kaptım? Eğer bir böbrek donörü bulamazsam öleceğim. Ne yapacağım?" Clara'nın sesi titriyordu, muayene raporunu tutarken gözleri çaresizlik ve üzüntüyle doluydu.

Elodie onu teselli etmeye çalıştı, "İkinci erkek kardeşin doktor; bir çözüm bulacaktır. Yakında bir böbrek donörü bulacağız." Clara'nın gözyaşları nehri andırıyordu, korkusu ve umutsuzluğu bir dalga gibi yükseliyordu.

Sessizce dinleyen Katniss, göğsünde bir sıkışma hissetti. Ailenin mücadelelerini ve çatışmalarını bilerek, ailesini memnun etmek için çok çaba sarf etmişti ama her zaman göz ardı edilmiş ve soğuk davranılmıştı. Elodie'nin önerisi onu şok etti, kalbinde bir direnç ateşi yandı.

"O zamana kadar dayanamayacağım diye korkuyorum, anne. Hâlâ gencim, çocuklarımı büyütmem lazım ve sana iyi bakma fırsatım olmadı," Clara üzgün bir şekilde konuştu, sözleri yaşam için olan takdirini gösteriyordu.

Elodie'nin gözlerinde bir karanlık parıltısı belirdi ve dedi ki, "Bu arada, Katniss'in mide kanseri olmadı mı? Belki onun böbreğini kullanabiliriz. Aksi takdirde israf olur." Bu sözler Katniss'e bir yumruk gibi çarptı, onu çaresiz ve öfkeli hissettirdi.

Kapıda duran Katniss, Clara ve Elodie'nin konuşmasını dinlerken, ruh hali vahşice dalgalandı. Hastanenin köşesinde sessizce durdu, hayatını düşündü. Aileye sonradan katılan biri olarak, sayısız mücadeleden geçmişti, her biri güçlü kalbini şekillendirmişti.

On yaşında, Manners ailesi Katniss'in aslında yanlışlıkla alınmış gerçek kızları olduğunu öğrendi. Kırsaldan geri getirildi. Bu beklenmedik keşif Katniss'in hayatını alt üst etti. Umut dolu yeni bir hayat hayal etmişti, ama kendini ailevi zorluklar ve sıkıntılarla yüz yüze buldu.

Katniss ailesine uyum sağlamaya çalıştı ama zor buldu. Sürekli denedi, onların kabulünü özledi.

Dört erkek kardeşi, ailenin gözde çocuklarıydı ve her zaman yanlışlıkla doğmuş Clara'ya düşkünlerdi. "Katniss, yine berbat ettin!" Sürekli eleştirileri derinlere işliyordu ve ailenin soğuk ve adaletsiz tavrı yüzüne tokat gibi çarpıyordu.

Clara'nın gözyaşları her zaman ailenin sempatisini kazanırken, Katniss günah keçisi oluyordu. "Sadece yardım etmek istemiştim," derdi, ama ailenin para sorunlarını çözme çabaları soğuk omuzlarla ve suçlamalarla karşılanıyordu. Neden her zaman haksızlığa uğradığını bir türlü anlayamıyordu.

Bazen Katniss, Clara'nın gerçek Manners çocuğu olduğunu, kendisinin ise sadece bir yabancı olduğunu hissediyordu.

Manners ailesi iş dünyasındaydı, bu yüzden oldukça varlıklılardı, ama daha fazla insan bu işe girdikçe nakit akışı sorunları yaşamaya başladılar.

Mali krizi çözmek için gece gündüz çalışan Katniss'ti, sadece Manners ailesinden bir takdir alabilmek için, ama kendini hasta etti. Onların sempatisini kazanmak yerine, hayatını istiyorlardı.

Acı acı gülerek, ne kadar çabalarsa çabalasın, onların ilgisini asla kazanamayacağını, bir nebze bile olsa anlamıştı.

Katniss gözlerini kapatarak acıya katlanmaya çalıştı. Aniden, şiddetli bir öksürük sessizliği bozdu ve ağrılı bedeninin yüzünden istemsizce bir ses çıkardı.

Katniss acıyla inledi, odadaki atmosfer ağırlaştı. Elodie ve Clara, odanın dışındaki sesi duydular ve Elodie hızla kapıyı açıp, kaşlarını çatarak Katniss'e baktı.

"Dinliyor muydun?" Elodie'nin sesi öfke ve baskıyla doluydu.

Katniss aniden bir ürperti hissetti. Hızla ayağa kalktı, bu garip durumdan kaçmak istedi. Ama Elodie vazgeçmiyordu, gözleri öfke ve memnuniyetsizlikle doluydu.

"Kaçma!" Elodie öfkeyle bağırdı, adımlarını hızlandırarak peşine düştü.

Katniss'in kalbi buz gibi soğudu. Panikle koridorda koştu, sonunda kayarak merdivenlerden düştü.

Düşüşün sesi merdiven boşluğunda yankılandı. Elodie merdiven boşluğuna ulaştığında, Katniss'i yerde yatarken gördü ve tarif edilemez bir memnuniyet ve zevk hissetti.

"Sonunda bu beladan kurtulduk!" Elodie rahatlamış bir şekilde söyledi.

"Katniss, beni dinle. Sen yalnızsın, bağlı olduğun kimse yok, mide kanserin var ve uzun yaşayamayacaksın. Ama Clara farklı. Onun bir ailesi ve çocukları var. Bu kadar vicdansız olamazsın ve onun ölmesine izin veremezsin!" Elodie konuştu. Soruna bir çözüm bulmuş gibi görünüyordu, gurur ve rahatlama hissediyordu, Katniss ise merdivenlerde acı içinde inleyerek, çaresiz ve umutsuzdu.

Elodie onu asla hayal kırıklığına uğratmadı. Bu anda, Elodie'nin söylediği bir başka cümle Katniss'in kalbini dibe vurdu, "Bu kadar yüksek bir merdivenden düşmek böbreğin kalitesini etkilemez, değil mi? Bu kadar çok kan kusuyorsun, muhtemelen hayatta kalamazsın. Bu iyi; Clara'nın hastalığı iyileşecek."

Bunu duyunca, Katniss Elodie'ye geniş gözlerle baktı. İçindeki nefret ve isteksizlikle gözleri açık ölmüştü.

Ama beklenmedik bir şekilde, yeniden doğdu.

Bu, Tanrı'nın ona yeni bir hayat başlatma şansıydı.