

Immortal and The Seven Deadly Sins (Book Three)
Lavinia Luca · Güncelleniyor · 64.1k Kelime
Giriş
**
I drew in another sharp and jerky breath, my tear-filled gaze only now raising to meet his. But for some unknown reason, those burning amber eyes slowly lowered to my parted lips, my brain suddenly registering the very compromising position I was in.
Oh my god... Is he going to force me to...?
Oh god please no...Oh no...
I tightly closed my eyes with a whimper, hot drops still trailing down my cheeks as I struggled to sit still despite my violent trembling.
This can't be happening. No. This is not real. This is just a bad dream. No...This is not happening!
"Take your shirt off,"
My eyes snapped wide open, raising my sight to look up at him in pure horror and disbelief, letting out a strangled and terrified cry as soon as his hand wrapped around my upper arm to hoist me up to my feet in a rather uncivilized manner.
"I said, take your shirt off,"
I gulped at the impatience in his tone, blinking away the tears as eventually, my shaky hands moved to drag and pull my t-shirt off of my body, feeling so...bare and vulnerable as I stood in front of him like that.
Bölüm 1
Six years ago...
Leila
"Twenty twenty twenty four hours to go,
I wanna be sedated
Nothing to do, nowhere to go oo,
I wanna be sedated
Just get me to the airport, put me on a plane,
Hurry hurry hurry, before I go-”
“Hey what the fuck?” I stared at the side of her stupid head in disbelief as I soothingly rubbed the side of my arm, the song now barely audible from my dropped earphones since that pinch still hurt like a bitch.
“We’re here,” She bluntly announced, nodding her head to point out to the windshield.
My gaze immediately shifted, the bright sun making me squint my eyes a little bit as I peered outside my sister’s Range Rover, noticing the sea of flashy cars and people passing by, each one of them walking in the same direction; the huge imposing concrete building standing tall several feet away.
Oh yay.
“Are you gonna sit here and stare all day? Get the fuck out, knuckle-head!”
Letting out a sigh, I quickly grabbed my backpack and climbed out of the car, giving her one last cold stare as I ground out,
“Don’t forget to be here at noon!”
“Yeah yeah, whatever!”
“Rebbeca, I mean it!” I shouted back as she had already turned on the engine, barely giving me the time to shut the door before she swiftly reared back, not even giving me a single last glance as she sped off on the driveway.
Great. Just freaking great...
I sighed as I already knew I will have to just handle myself back home since she will most certainly not bere here when school ends, then flung my backpack over my shoulder and started walking.
Keeping my gaze trained on my simple black converse shoes hitting against the stone pavement, I started to absently humm that song from earlier before my dear big sis so rudely interrupted, failing to notice when I have reached the first step, almost tripping over it when a girly voice suddenly reached my ears.
“No, I’m sure, just let me breathe will ’ya?”
I rose my sight, just in time to notice some girl standing at the top of the stairs, crimson red streaks contrasting her light brown locks gleaming in the sun as she absently stared somewhere past me, her somewhat childish features contorting into a rather cute than fierce frown as she practically yelled over the phone,
“No, I don’t need Kieran, I said I’ll be fine!”
I cringed a little bit as that tiny screech in her tone almost made my ears bleed, moving a few steps to the side as I climbed up the stairs in my way towards the entrance, consciously avoiding her.
Jesus.
“Goddamnit!” I heard her once again shout before she suddenly stormed past me, shoving herself through the double doors before I could.
Letting out a small shrug I then moved forward and finally entered the bulding too, like a lost kid now staring at the sea of people roaming the crowded hallway, momentarily frozen to my spot.
“Move it, pinkie,” A male voice suddenly reached my ears, feeling someone shoving me to the side, ultimately realizing I was still standing right in the doorway.
Now I wasn’t sure if he called me like that because of my height or current hair color but either way, I wasn’t going to get on someone’s bad side from my very first day here, so instead of giving him a colorful remark, I simply let it slide. For now.
Keep it cool Leila. Keep it cool...
Finally convincing myself to move I eventuall started walking, aimlessly wandering around as I kept reading the tags glued to every door I’ve past by -getting it only easier and easier since the halls were gradually emptying out- until I casually stumbled upon the secretary.
Finally!
Knocking twice, I didn’t wait for an answer and quickly got in instead, noticing the tiny old lady sitting behind the desk, giving me a friendly smile once her beady eyes landed on me.
“Good morning! How can I help you?”
“Can I get my timetable please?” I quickly asked, timidly approaching the wooden desk, giving her a small smile as well.
“Sure! Name, please,” She kindly asked, slightly leaning forward in her leathery chair, seemingly trying to get a better hearing.
Crap.
Letting my gaze lower somewhere on the wooden floor, I reluctantly answered,
“Leileena Roberts.”
Yup, I hate my name. I absolutely hate it.
Damn my slavic roots.
“Ah, yes, Leileena Anastasya Roberts,” She then said, rapidly rummaging through a pile of poorly organised sheets on the desk, the sound of my full name making me pull out a grossed-out grimace.
“Just Leila, please,” I lightly whined, giving her a pleading look, warily taking a glance around to make sure no one else heard that hideous excuse of a name.
“Sure, whatever you say sweetie,” She simply replied, still keeping that sweet smile plastered over her wrinkly features, her bony hand stretching over the desk right towards me, finally handing me the damn sheet of paper.
Giving her a small thank you, I then hurried outside, my hand tightly clutching onto my backpack’s strap as I glanced at the paper in my hand, reading my locker number and combo.
Finding it relatively quick, I then threw my backpack in it and took another glance at my timetable, noticing the first class was AP calculus.
Oh great. My “favorite” subject.
Letting out a small sigh I half-heartedly pulled my notebook out, taking a glance at my phone to check the time afterwards.
“Oh fuck!” My eyes widened as I realized I was actually pretty late after that aimless stroll around the hallways, with a hard slap loudly slamming the locker door shut then started running around like a lunatic down the now completely deserted hallway, hastily searching for my class.
“Shit shit shit! No. I will not be late on my first day! Not today,” I rambled to myself as I desperately looked around, checking every tag on every door until I have finally found the damned classroom.
Whew...
I breathed, lightly tracing my fingers through my wild curls for I was pretty positive that I looked like a crazed witch by now, after that so unexpected “marathon”.
Twisting the doorknob I then timidly entered, noticing how every single pair of eyes in that room instantly averted from the teacher right towards me.
Oh great. So much with the “low profile”...
Feeling my cheeks lightly heating up I then directed my attention towards the relatively young teacher casually leaning against his desk, mumbling a small “hi” as I kept struggling to ignore the curious stares I was still receiving.
“And who you must be?” He nicely asked, curiously raising one eyebrow.
“Roberts. Leila Roberts,” I hurriedly blurted out, mentally praying he won’t check his students list and say that stupid, created-in-Hell name out loud.
“Right. You’re the new student, right?”
I only nodded, exhaling a small breath of relief, thankful that he didn’t even bother to check that damned list.
“You may take a seat now,” He then simply said and I nodded again then made my way towards the back of the class, to the only vacant seat which also happened to be right next to the angry girl.
Son Bölümler
#43 The Fight
Son Güncelleme: 1/7/2025#42 34.
Son Güncelleme: 1/7/2025#41 33.
Son Güncelleme: 1/7/2025#40 32.
Son Güncelleme: 1/7/2025#39 31.
Son Güncelleme: 1/7/2025#38 30.
Son Güncelleme: 1/7/2025#37 29.
Son Güncelleme: 1/7/2025#36 28.
Son Güncelleme: 1/7/2025#35 27.
Son Güncelleme: 1/7/2025#34 26.
Son Güncelleme: 1/7/2025
Beğenebilirsiniz 😍
Alfa Kralının İnsan Eşi
"Dokuz yıldır seni bekliyorum. Bu, içimdeki bu boşluğu hissettiğim neredeyse on yıl demek. Bir yanım senin var olup olmadığını ya da çoktan ölüp ölmediğini merak etmeye başladı. Ve sonra seni buldum, tam da kendi evimde."
Ellerinden birini yanağıma dokundurup okşadı ve her yerde ürpertiler oluştu.
"Sensiz yeterince zaman geçirdim ve artık hiçbir şeyin bizi ayırmasına izin vermeyeceğim. Ne diğer kurtlar, ne son yirmi yıldır kendini zor toparlayan sarhoş babam, ne de senin ailen - ve hatta sen bile."
Clark Bellevue, hayatı boyunca kurt sürüsündeki tek insan olarak yaşadı - kelimenin tam anlamıyla. On sekiz yıl önce, Clark, dünyanın en güçlü Alfa'larından biri ile bir insan kadının kısa bir ilişkisi sonucu kazara dünyaya geldi. Babası ve kurt adam yarı kardeşleriyle yaşamasına rağmen, Clark hiçbir zaman kurt adam dünyasına gerçekten ait hissetmedi. Ancak Clark, kurt adam dünyasını sonsuza dek geride bırakmayı planladığı sırada, hayatı, kaderi ve eşi olan bir sonraki Alfa Kralı Griffin Bardot tarafından alt üst edilir. Griffin, eşini bulma şansını yıllardır bekliyordu ve onu kolay kolay bırakmaya niyeti yok. Clark kaderinden ya da eşinden ne kadar kaçmaya çalışırsa çalışsın - Griffin, ne yapması gerekirse gereksin ya da kim karşısına çıkarsa çıksın, onu yanında tutmaya kararlı.
Kader Oyunu
Finlay onu bulduğunda, insanların arasında yaşıyor. İnkar eden inatçı kurda aşık oluyor. Belki onun eşi değil, ama onu sürüsünün bir parçası olarak istiyor, gizli kurt olsa da.
Amie hayatına giren Alpha'ya direnemez ve sürü hayatına geri döner. Sadece uzun zamandır olduğundan daha mutlu olmakla kalmaz, kurdu sonunda ona gelir. Finlay onun eşi değil, ama en iyi arkadaşı olur. Sürüdeki diğer üst düzey kurtlarla birlikte en iyi ve en güçlü sürüyü oluşturmak için çalışırlar.
Sürü oyunları zamanı geldiğinde, önümüzdeki on yıl için sürülerin sıralamasını belirleyen etkinlikte, Amie eski sürüsüyle yüzleşmek zorunda kalır. Onu reddeden adamı on yıl sonra ilk kez gördüğünde, bildiğini sandığı her şey alt üst olur. Amie ve Finlay yeni gerçekliğe uyum sağlamalı ve sürüleri için bir yol bulmalıdır. Ama bu beklenmedik olay onları ayıracak mı?
Lycan Prensinin Yavrusu
"Yakında bana yalvaracaksın. Ve o zaman geldiğinde—seni istediğim gibi kullanacağım ve sonra seni reddedeceğim."
—
Violet Hastings, Starlight Shifters Akademisi'nde birinci sınıfa başladığında, sadece iki şey istiyordu—annesi'nin mirasını onurlandırarak sürüsü için yetenekli bir şifacı olmak ve akademiyi kimsenin tuhaf göz rahatsızlığı nedeniyle ona ucube demeden bitirmek.
Ancak işler dramatik bir şekilde değişir, Kylan'ın, Lycan tahtının kibirli varisi ve tanıştıkları andan itibaren hayatını cehenneme çeviren kişinin, onun ruh eşi olduğunu keşfettiğinde.
Soğuk kişiliği ve zalim yollarıyla tanınan Kylan, bu durumdan hiç memnun değildir. Violet'i ruh eşi olarak kabul etmeyi reddeder, ama onu reddetmek de istemez. Bunun yerine, onu küçük köpeği olarak görür ve hayatını daha da zorlaştırmaya kararlıdır.
Kylan'ın eziyetleriyle başa çıkmak yetmezmiş gibi, Violet geçmişi hakkında her şeyi değiştiren sırları keşfetmeye başlar. Gerçekten nereden gelmektedir? Gözlerinin ardındaki sır nedir? Ve tüm hayatı bir yalan mıydı?
İhanete Uğradıktan Sonra Milyarderler Tarafından Şımartıldı
Emily ve milyarder kocası bir sözleşmeli evlilik içindeydiler; Emily, çaba göstererek onun sevgisini kazanmayı ummuştu. Ancak, kocası hamile bir kadınla ortaya çıktığında, umutsuzluğa kapıldı. Evden atıldıktan sonra, evsiz kalan Emily'yi gizemli bir milyarder yanına aldı. Kimdi bu adam? Emily'yi nasıl tanıyordu? Daha da önemlisi, Emily hamileydi.
Ay Tarafından Seçilmiş
Ah... LANET OLSUN!
Distopik bir gelecekte, bildiğimiz dünyanın sonunun 5. yıl dönümü. Kendilerine lycanthrope diyen doğaüstü yaratıklar dünyayı ele geçirdi ve hiçbir şey eskisi gibi olmadı.
Her kasaba iki bölgeye ayrılmış durumda: insan bölgesi ve kurt bölgesi. İnsanlar artık azınlık olarak muamele görüyor, lycan'lara ise en yüksek saygı gösterilmek zorunda. Onlara boyun eğmemenin sonucu acımasız halka açık cezalar oluyor. 17 yaşındaki Dylan için bu yeni dünyada yaşamak zor. Kurtlar dünyayı ele geçirdiğinde 12 yaşındaydı ve hem halka açık cezaları izledi hem de bizzat yaşadı.
Kurtlar yeni dünyada baskın hale geldi ve eğer birinin yoldaşı olarak bulunursanız, Dylan için bu ölümden daha kötü bir kader. Peki ya bir lycan'ın yoldaşı olduğunu ve o lycan'ın en ünlü ve en acımasız olanı olduğunu öğrendiğinde ne olur?
Dylan'ın zorlu yolculuğunu, hayatla, aşkla ve kayıpla mücadelesini takip edin.
Tipik kurt hikayesine yeni bir bakış açısı. Umarım beğenirsiniz.
Uyarı, olgun içerik.
Güçlü istismar sahneleri.
Kendine zarar verme sahneleri.
Tecavüz sahneleri.
Cinsel içerikli sahneler.
KENDİ RİSKİNİZE OKUYUN.
Milyarder'in Eski Karısının Gizli Hamileliği
Hamilelik test sonuçlarımı aldığım gün, Sean boşanmak istediğini söyledi.
"Boşanalım. Christina geri döndü."
"Sana kızgın olduğunu biliyorum," diye mırıldandı. "Bunu telafi etmeme izin ver."
Ellerini belime yerleştirdi, sıcak ve kararlı, omurgamın kıvrımından aşağı kayarak kalçamı kavradı.
Göğsüne ittim, yarım yamalak, kararlılığım onun beni yatağa geri itmesiyle çözüldü.
"Sen bir pisliksin," diye nefes aldım, onun yaklaştığını, ucunun girişime dokunduğunu hissederken.
Sonra telefon çaldı—keskin ve ısrarcı—bizi sisli ortamdan çıkardı.
Arayan Christina'ydı.
Bu yüzden ortadan kayboldum, kocamın asla keşfetmemesini umduğum bir sır taşıyarak.
Unutulmuşların Öfkesi
Duyguların fırtınası içinde, adımları onu güçlü bir alfa olan Fenrir'in yönettiği yasak bir bölgeye götürüyor.
Fenrir, kızışma dönemindeki omega ile karşılaşana kadar kontrolünü hiç kaybetmemişti, topraklarında kaybolmuştu.
Kurtları devreye giriyor ve düşünülemez olan gerçekleşiyor: bir çiftleşme bağı.
Neden böyle olduğunu anlamadan, Fenrir öfkeleniyor ve hayatları geri dönülmez bir şekilde iç içe geçtiği için kurdu evinde hapsediyor. Adam ve kadın birbirlerinden nefret ederken ve birbirlerinin varlığına tahammül edemezken, içlerindeki canavarlar eşlerine takıntılı ve onların yokluğuna katlanmayı reddediyor.
Alfa İçin Kazara Taşıyıcı
Dört ya da Ölü
"Evet."
"Üzgünüm, ama başaramadı." Doktor bana acıyan bir bakışla söyledi.
"T-teşekkür ederim." Titreyen bir nefesle söyledim.
Babam ölmüştü ve onu öldüren adam şu anda tam yanımda duruyordu. Elbette bunu kimseye söyleyemezdim çünkü ne olduğunu bilip hiçbir şey yapmadığım için suç ortağı sayılırdım. On sekiz yaşındaydım ve gerçek ortaya çıkarsa hapis cezasıyla karşı karşıya kalabilirdim.
Kısa bir süre önce lise son sınıfı bitirip bu kasabadan sonsuza dek kurtulmaya çalışıyordum, ama şimdi ne yapacağımı bilmiyorum. Neredeyse özgürdüm ve şimdi hayatım tamamen dağılmadan bir gün daha geçirebilirsem şanslı olurdum.
"Artık bizimlesin, şimdi ve sonsuza dek." Sıcak nefesi kulağımın dibinde tüylerimi diken diken etti.
Artık onların sıkı kontrolü altındaydım ve hayatım onlara bağlıydı. İşlerin bu noktaya nasıl geldiğini söylemek zor, ama işte buradaydım... bir yetim... ellerimde kanla... kelimenin tam anlamıyla.
Yaşadığım hayatı cehennem olarak tanımlayabilirim.
Her gün ruhumun her bir parçası sadece babam tarafından değil, aynı zamanda Karanlık Melekler denilen dört çocuk ve onların takipçileri tarafından da sökülüyordu.
Üç yıl boyunca işkence görmek dayanabileceğim kadar ve yanımda kimse olmadığı için ne yapmam gerektiğini biliyorum... Tek bildiğim yolla çıkmalıyım, ölüm huzur demek ama işler asla bu kadar kolay değil, özellikle beni uçuruma sürükleyen adamlar hayatımı kurtaranlar olduğunda.
Bana asla mümkün olacağını düşünmediğim bir şey verdiler... ölü olarak intikam. Bir canavar yarattılar ve dünyayı yakmaya hazırım.
Yetişkin içerik! Uyuşturucu, şiddet, intihar bahsi geçmektedir. 18+ önerilir. Ters Harem, zorba-aşığa dönüşen ilişki.
MAFYA'NIN ESİR MELEĞİ
☆☆☆
Tehlikeli bir esirci, genç bir kıza gözünü diktiğinde ve onu elde etmesi gerektiğini bildiğinde, bu onu zorla almak anlamına gelse bile...
Zincirlenmiş (Lords Serisi)
Alekos, Reyes ve Stefan'ın kurtuluşum olacağını düşündüm, ama kısa sürede bana diğer Lordlar gibi olduklarını gösterdiler—acımasız, zalim ve kalpsiz.
Babam bir konuda haklıydı—Lordlar dokundukları her şeyi yok eder. Bu şeytanlardan kurtulabilir miyim? Özgürlüğüm buna bağlı.
Alekos, Reyes ve Stefan'ın bana yaşattığı her şeye katlanmalıyım, ta ki bu vahşi şehirden kaçana kadar.
Ancak o zaman gerçekten özgür olacağım. Ya da olacak mıyım?
Lordlar Serisi:
Kitap 1 - Zincirlenmiş
Kitap 2 - Satın Alınmış
Kitap 3 - Kapana Kısılmış
Kitap 4 - Özgürleşmiş
Soğuk Kalpli Alfa'nın Eşi
"Beni istediğini biliyorum."
"Benden hoşlanmasan da, benim eşimsin ve bunu inkar edemezsin."
Arkamda durdu, bir eliyle kalçamı tuttu ve eğildi, nefesi boynumda hırçın, sesi kısık ve boğuktu,
"Vücudunun ne istediğini... ve benim vücudumun neye ihtiyacı olduğunu dinleyeceksin. Küçük bir ısırığın getirebileceği zevki sadece."
15 yaşındayken, acımasız Alfa'nın benim eşim olduğunu iddia ettiğini duyduğumda şok olmuştum.
Daha da kötüsü, beni korumaya çalışan babamı öldürdü. O zaman ondan kaçmayı başardım.
Ancak 18 yaşıma geldiğimde, tekrar tuzağına düştüm.
Ondan nefret ediyordum ve intikam almak istiyordum, ama ay tanrıçasının benim için farklı bir planı vardı.
Onun eşiydim ve kaderimiz birlikte olmaktı. Şartlar ne olursa olsun, bedenim ona karşı koyamıyordu.