Sabit Değil

Zaid ve ben, belki de gerektiğinden daha uzun süre oturma odasında kalıyoruz, yaşanan her şeyin sessizliğinde oturuyoruz. Ev şimdi daha ağır hissediliyor ve bir yanım her şeyi mahvettiğimi düşünüyor.

Kolunu arkamdaki kanepenin sırtlığına bırakmış, uyluğu benimkine dokunuyor. Kalbim bu küçük dokunuş...